Przejdź do zawartości

Alessandro Pirzio Biroli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alessandro Pirzio Biroli
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1877
Bolonia

Data i miejsce śmierci

20 maja 1962
Rzym

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
srebro Londyn 1908 szermierka
(szabla drużynowo)
Odznaczenia
Order Sabaudzki Wojskowy III Klasy Order Sabaudzki Wojskowy V Klasy Wielki Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Wielki Oficer Orderu Korony Włoch Kawaler Orderu Gwiazdy Włoch Brązowy Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Brązowy Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Brązowy Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Krzyż Zasługi Wojennej (Królestwo Włoch) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Order Zasługi Orła Niemieckiego (III Rzesza)
Multimedia w Wikimedia Commons

Alessandro Giuseppe Maria Pirzio Biroli (ur. 23 lipca 1877 w Bolonii, zm. 20 maja 1962 w Rzymie) – włoski generał i szermierz, srebrny medalista olimpijski.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

W 1895 roku ukończył Szkołę Wojskowa w Modenie, uzyskując przydział w stopniu podporucznika 5. Pułku Bersalierów[1].

Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1908 wspólnie z Riccardo Nowakiem, Abelardo Olivierem, Marcello Bertinettim i Sante Ceccherinim zdobył srebrny medal w szabli drużynowej[2]. W turnieju indywidualnym odpadł w drugiej rundzie[3]. Startował również w szpadzie indywidualnej, w której odpadł w pierwszej rundzie[4].

Podczas I wojny światowej walczył na froncie macedońskim jako dowódca batalionu Armii Królestwa Włoch. W 1918 awansowany do stopnia generała brygady. W latach 1921–1927 odbywał misję w Ekwadorze. W kwietniu 1936 awansowany na generała[5]. Podczas wojny włosko-abisyńskiej (1935–1936) dowodził siłami erytrejskimi, a następnie został gubernatorem prowincji Amhara we Włoskiej Afryce Wschodniej[6].

W trakcie II wojny światowej (w latach 1941–1943) był gubernatorem Czarnogóry (chociaż nigdy nie przystąpił do partii faszystowskiej)[7]. Był odpowiedzialny za zbrodnie wojenne popełnione przez włoskie wojsko podczas powstania w Czarnogórze w 1941[6]. Pomimo tego, że po II wojnie światowej Pirzio Biroli znajdował się bardzo wysoko na liście zbrodniarzy wojennych Komisji Zbrodni Wojennych ONZ – nigdy nie był sądzony i spędził starość w Rzymie[8].

Odznaczony między innymi Orderem Sabaudzkim Wojskowym (kawaler – 1918, komandor – 1945), Orderem Świętych Maurycego i Łazarza (1940), Orderem Korony Włoch (1932), Orderem Gwiazdy Włoch, Brązowym Medalem za Męstwo Wojskowe, Krzyżem Zasługi Wojennej i Orderem Zasługi Orła Niemieckiego[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ PIRZIO BIROLI, Alessandro. treccani.it. [dostęp 2024-01-01]. (wł.).
  2. ↑ Olympedia – 1908 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2024-01-01].
  3. ↑ Olympedia – 1908 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2024-01-01].
  4. ↑ Olympedia – 1908 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2024-01-01].
  5. ↑ Biography of General Alessandro Pirzio Biroli (1877 - 1962), Italy. generals.dk. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
  6. ↑ a b Alessandro Biroli. prabook.com. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
  7. ↑ Pirzio Biroli, Alessandro, generals.dk, [dostęp: 2021-05-24].
  8. ↑ Italienische Kriegsverbrechen und Völkermord bleiben ungesühnt. andreas-hofer-bund.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)]., andreas-hofer-bund.de, [dostęp: 2021-05-24].
  9. ↑ Alessandro Pirzio Biroli: Generale d’armata. comandosupremo.com. [dostęp 2024-01-01]. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alessandro_Pirzio_Biroli&oldid=74647996”